ผู้ที่ประกอบด้วยการงานเป็นโหรหรือผู้เป็นผู้ทำนายน่าจะจำเป็นจะต้องประกอบด้วยมารยาทหมอดูหรือจรรยาบรรณหมอดูประจำใจ ดังนี้. ๑. หมอดูทั้งหมดควรพิทักษ์ความในของผู้มามองดูเสมอพร้อมด้วยความในสิ่งของรูป ๒มันสมอง เปล่าควรชดใช้เทพพยากรณ์แม้จักเป็นเรื่องแน่นอนก็ตามอันเป็นไปกรณีแยกออกกระทบกระเทือนกำลังใจสิ่งของผู้ลงมาแลดูอย่งรุนแรง อาทิเช่น งานมรณะ เป็นต้น แต่ว่าจะแจ้งเก็บแก่ผู้แทนไว้ตกลง ๓. อย่าใช้ภาษามนุษย์คำพยากรณ์เป็นชายตำหนิผู้สังเกตการณ์ ไม่ก็ใช้คำสาปแช่งบ้วนไม่น่าฟัง ทำเอาผู้สังเกตการณ์มีความละอายในที่ท่ามกลางชุมชน ๔มันสมอง ครั้นแลดูกลีก็ควรจะจักชี้ช่องทางทางที่จะคลี่คลายไว้อีกด้วยเสมอ ด้วยกันเปล่าควรรับหน้าที่สะเดาะเคราะห์โดยเห็นแก่ลาภบูชา เว้นเสียแต่เจ้าตัวขอร้องก็แนะนำตัวแยกออกจากไป ๕. อย่างพูดจาขู่หรือไม่ก็จิกหัวหมิ่นน้ำหน้า สมประมาทหมอดูสถานที่มีความรู้ไร้เดียงสากว่า ไม่ก็ผู้แห่งแก่กระทั่ง ไหมใช่ครูลำพังกับรูป (ยกตนข่มท่าน) ๖. งานเย้ยเหยียดหยามอาจารย์สิ่งของคนอื่นตรงนั้น พอกับตัวเองว่ากล่าวครูตนเอง ๗. ธรรมดาแห่งตนกว้านตนเองย่อมไม่ขึ้นไป จำต้องสถิตคนอื่นกว้านไฉน ถ้าหากได้โอกาสควรเอาใจช่วยยกย่องคุณงามความดีสรรพสิ่งผู้ทำนายผู้อื่นเสมอ เพื่อที่จะจัดแสดงครอบครองมนุชความมีน้ำใจกว้างเก็บ หากมนุษย์ผู้นั้นดำรงฐานะหมอดูจริง ๘. ควรจะปฏิบัติตนแบ่งออกสาสมดำรงฐานะที่เคารพนับถือสิ่งของประชาชน มีอุปนิสัยซื่อตรงเที่ยงตรง มีกิริยามารยาทเรียบร้อยเสมอต้นเสมอปลาย เปล่าอารมณ์เสียเอะอะตึงตัง ๙. ชาวอิสลามผู้มาดดูตรงนั้นแยกออกนับว่าครอบครองชาวมุสลิมเยี่ยม พึงจะจักต้อนรับพร้อมด้วยอาการแข็งแรง ปราศรัยพร้อมด้วยความความเป็นเพื่อนมลักเสมอ ไม่ว่าคุณจักอยู่ในที่จิตใจไหน ๑๐. ควรรักษากาย ด้วยกันเรียบเรียงการหมดจดสุภาพ ไม่เป็นสถานที่เกลียดชังสถานที่เข้าสังคม กับชาคริตมารยาทถ้อยคำแบ่งออกสะอาด ๑๑. ไม่พึงจะชิงดีชิงเด่นภารกิจกันและกัน เรื่องตรงนี้ถือว่าเสียมารยาทจั้กๆ ๑๒มันสมอง ผู้ดำรงฐานะผู้ทำนายการทำงานเปล่าควรจะไปดูที่สถานที่ต่ำช้า อันเป็นมุขจ่ายผู้อื่นเหคลุกเคล้าดดูแคลนเกียรติของกลุ่ม ๑๓มันสมอง ควรปกป้องความเที่ยงตรงความถูกต้องในที่การแลดู ควรเอาจริงเอาจังพ้นไปอคติไม่พอใจใดๆ ชนิดหลงเชื่อข่าว อย่ามีอุปทาน ชนิดครอบครองหมอแล ๑๔. ในที่งานบอกล่วงหน้าโชคชะตา ควรจะใช้ความตรวจแบ่งออกละเอียดถี่ถ้วน เปล่าหยาบขาดตกบกพร่อง ๑๕. จำเป็นจะต้องใช้เสรีภาพในที่งานเดายิ่งนัก บริสุทธ์ก็บอกตวาดสะอาด กลีก็บ่งบอกกล่าวร้าย เปล่าเทิดทูน ดังนี้โดยใช้คืนนิรุกติแยกออกเหมาะสม อย่าจ่ายบาดหู กระเทือนใจ พึงจะคะเนเพราะว่าอ่อนโยนเทียมเท่า ๑๖. ถ้าหากมองเห็นรูปว่า ร่างกายยังไม่ครบครันที่จะหยั่งรู้ ก็เพราะว่าจิตใจอีกทั้งเลว หรือยังไม่มีการศึกษาเมื่อ หรือให้ความเห็นอีกต่างหากไม่ละเอียดอ่อน ก็อย่าจากไปหยั่งรู้พ้น ๑๗มันสมอง อย่าปรากฏตัวดำรงฐานะมนุชมีน้ำใจลาภไหว้เกินควร มนุษย์ที่มาขอร้องดูแม้จะหมดค่าก้มลงหมอ ก็ควรเดาโดยเต็มใจ ๑๘. ไม่น่าจะจรคะเนการบ้านการเมือง แบ่งออกประสบความสำเร็จยุ่งยาก เพราะว่าถูกผิดก็เปล่าสูจักได้ผลอะไรแก่ตน ๑๙มันสมอง เปล่าควรเอื้อเฟื้อผู้ที่มาแลดูแยกออกกระทำแห่งเถื่อน ศีลธรรม เป็นต้นว่า ส่งเสริมแยกออกคดโกง ลักขโมย ลักหลัก ค้าของเถื่อน เป็นอาทิ อย่าจรจ่ายยามเขาหินนาทีอายุมากผู้ดูนั้นๆ นอกจากไม่ทราบจริง ๒๐. ที่ระยะเวลาผู้มาดูแห่งทุกข์ใจสาหัส คำพยากรณ์ใดที่จะครอบครองเครื่องช่วยเล้าโลมแบ่งออกคลายทุกข์ ไม่ก็ปลอบโยนแบ่งออกมีแรงใจ เหี้ยมหาญรื่นเริง ก็น่าจะใช้คืนคำพยากรณ์นั้นๆ ขนาดที่จะพิลึกขนมจากคำกล่าวตรงไปมั่งสักนิดก็ควรจะยอมให้ ๒๑มันสมอง ผู้ที่ประสบเคราะห์กรรมสะอาด กลับเดาครอบครองร้ายโดยจงใจ หรือกรรมบางตาก็บ่งบอกเป็นมาก เพื่อตั้งใจสินจ้างประการอื่นใด ไม่ควรจะปฏิบัติเด็ดขาด ๒๒มันสมอง ควรเจียมตวาดดำรงฐานะผู้รู้บางตาเสมอ เลี้ยงดูแผนปราศจากศิษย์ประกอบด้วยแต่ว่าคุณครูไฉน แกก็น่าจะประมาณตัวสิ่งของประสกเอ็ง ทีหลังประสกเอ็งจักคว้าครูชั้นวิเศษลงมาสอนแกอีกด้วยความสมัครใจ ผู้ที่อวดภูมิกำหนัดเผยจักถ่ายทอด ๒๓มันสมอง ผู้ทำนายทุกคนควรจะนับว่า รอบรู้เช้าเห็นจริงเฉพาะเจาะจงชนิด มิใช่เข้าใจตลอดทุกสิ่ง โดยเหตุนั้นสิ่งใดร่างกายเข้าใจก็บ่งบอกดุแจ้ง สถานที่เขลาก็บ่งบอกว่าเขลาตรง แนะนำตัวแยกออกผู้แห่งเข้าใจยิ่งกว่าตน ๒๔. หมอดูไม่ควรจะดื้อดึงความทระนงกัดฟัน เอาแต่ความเห็นของร่างกายเป็นใหญ่ ควรสดับตรับฟังเสียงสรรพสิ่งผู้อื่นมั่ง สมมติว่าสมเหตุสมผลสะอาดก็ควรรับฟัง ด้วยกันรับสารภาพทำอีกด้วยบริสุทธิ์ใจ ๒๕มันสมอง ควรรักหมวดมลักกลุ่ม เปล่าล่วงล้ำกันเอง ควรจะประกอบด้วยปรองดองความถูกต้องต่อกัน แยกออกสม่ำเสมอ เอื้อเฟื้อกันในที่อันที่ควรจะ ตั้งใจตวาดประสกเอ็งดำรงอยู่เข้าใจตามมารยาทหมอดูตรงนี้สะอาดต่อจากนั้น หมายเหตุ – มารยาทโหรนี้ผิดแผกแตกต่างขนมจาก “จรรยาผู้ทำนาย” แห่งนักเล่าเรียนโหราศาสตร์ท่องเสาะแสวงๆ ห้ามลงมาคือ “หยั่งรู้สามีภรรยาจ่ายราคี (ไม่ก็ หยั่งรู้สมป่าษ์เจ้าจอมสามีกรณีชั่วบริสุทธ์) หยั่งรู้ชีวิตพิบัติหั่นชัในที่ษา คะเนเจ้าเอ็งโทษทารกเด็กหญิง เรียนโหร้างไปครูกักคุมงานหยั่งรู้”