วันห้ามต่างๆ ของไทย

กลางวันสิริมงคลหรือไม่ก็ฤกษ์เพริศพริ้งกลาบาตสะอาด ต้องคดีเชื่อ เป็นธรรมเนียมของแหลมทองแห่งหนมีสืบทอดลงมาแต่เก่าก่อนตั้งแต่สาวบรรพบุรุษ งานกลางวันมงคลควานหายาม ควานหายาม ต้องมองดูข้อห้ามทิวากักคุมปะปนกัน รวมพร้อมด้วย ซึ่งทิวากาลกักคุมเก่าก่อนเรียบเรียงดำรงฐานะเรื่องเพื่อคล่องที่การเขียนจำได้ ซึ่งมากท่านคงจะรู้ชินหูลงมาบ้าง รวมความว่า “ขึ้นไปนิวาสสถานทิวากาลดาวเสาร์ ย่างอสูรกลางวันวันศุกร์ โกนจุกทิวากาลอังคาร สมรสทิวากาลวันพุธ วันพุธกักคุมผ่า พฤหัสกักคุมเอาคืน สงฆ์ 14 นารี 11” ซึ่งทุกวันจักสื่อความหมายในทางความเลื่อมใสด้วยกันวิชาดาวเมื่ออธิบายคว้าเหตุฉะนี้ ขึ้นไปคฤหาสน์กลางวันเสาร์ ทิวาดาวเสาร์ติดสอยห้อยตามหลักเขตโหราศาสตร์ จากนั้นกำหนดห้ามว่าเป็นทิวาเหนื่อยหอบ ทิวากาลแห่งหนอธิกรณ์เข็ญใจ เพราะว่าดาวเสาร์จัดครอบครองดาวฤกษ์แห่งบาปเคราะห์ งานขึ้นไปนิวาสสถานใหม่ เรียกร้องความสุขสบาย ความสุขและความมั่นคงเก่าแก่ ความเจริญ เหตุฉะนี้คนรุ่นก่อนจึงห้ามไม่แบ่งออกกอปรธรรมเนียมเกี่ยวข้องการปลูกสร้าง ที่พัก อาทิ งานกว้านเสาฤกษ์ แหมะศิลาฤกษ์ เปิดป้ายโรงเรือน ออกร้าน ถกบริษัท หรือไม่ก็กระทั่งงานขนส่งเข้าสู่คฤหาสน์นวชาตที่ทิวากาลเสาร์ จี่อสุรกายทิวากาลวันศุกร์ ติดตามวิถีเก่าก่อนประสกเอ็งกันทำการการเผาศพศพ หรือเหล่ากอซากศพกักคุมที่ทิวากาลวันศุกร์ ก็เพราะว่าชื่อสรรพสิ่งทิวากาลศุกร์นั้น เจียรสอดคล้องกับดักคำพูดแหว “เปรม” เหตุฉะนี้เมื่อเอาความสบายจากไปแบ่งออกคนตาย ประสบความสำเร็จปฏิบัติการสิ่งเปล่าเป็นสิริมงคล ความทุกข์ร้อนประดาก็จักจำเป็นต้องกระฉอกมาถึงมนุชเป็นหรือไม่ก็ผู้สำนักงานดังที่กล่าวมาแล้ว ด้านอีกเหตุเอ็ดก็รวมความว่า ดาวรุ่งครอบครองดาวฤกษ์รื่นเริง บันเทิงใจ ดาวเข้าสังคม กับความรักใคร่ ซึ่งตรงกันข้ามกับดักความทุกข์ เหตุหมอง เพราะฉะนี้คนโบราณจึ่งคว้ากักคุมการทำตนดังที่กล่าวมาแล้วเอาไว้และประกอบด้วยคำพูดแห่งหนมอบท่องหนังสือห้ามชินปากว่า “จี่อสุรกายทิวากาลศุกร์ แบ่งออกทุกข์คนอีกทั้ง” กล้อนผมจุกกลางวันวันอังคาร วันวันอังคารนั้นถือว่าครอบครองทิวาแรงสักวันหนึ่ง ก็เพราะว่าดาวอังคารถือเอาว่าดาวที่เทพเจ้าสรรพสิ่งศึกสงคราม คนรุ่นก่อนประสกเอ็งแหวทิวาเจ้าสถานที่สงครามนี้กำลังดีแก่งานทำศึกหรือไม่ก็การงานแห่งหนมุ่งหวังความแข็งแรงแกร่ง คดีเด็ดขาดมากกว่า ไม่น่าจะชดใช้วันดังกล่าวเพื่อที่จะทำการที่เป็นสิริมงคล ไม่ก็มุ่งหวังความสุขสบาย ข้อความผาสุก กับลาภผลปะปนกัน อาทิเช่นงานโกนผมจุก งานขึ้นไปที่อยู่นวชาต มงคลสมรส เป็นต้น ก็เพราะว่าสมมติว่านำวันนี้ไปใช้แล้วก็คงมีการโต้เถียงกักคุม หรือไม่ก็ประกอบด้วยพลิกคว่ำมีขึ้นตกลง ก็เพราะว่าดาวอังคารอีกทั้งจ้าเป็นดาวฤกษ์ที่เทกระจาดเช่นกัน googletagมันสมองcmdมันสมองpush(function () googletagมันสมองdisplay(‘gpt-336×280-content-2’);); แต่งงานวันวันพุธ ในที่ทางโหราศาสตร์ ดาวพุธครอบครองนักษัตรสถานที่ข้อความปรวนแปร ไม่แน่นอน ดาวพุธโดยมากมีการท่องเที่ยวสถานที่ผิดปรกติอยู่เทียบเท่า เดี๋ยวดีงาม เดี๋ยวกลี เดี๋ยวเร็ว ครู่เดียวเคลื่อนที่เลยกำหนด หรือว่าหวนกลับเคลื่อนที่เสื่อมถอย เช่นกันมูลเหตุดังที่กล่าวมาแล้วคนสมัยก่อนแล้วจึงนับว่าดาวพุธครอบครองนักษัตรสถานที่หาความเป็นมั่นเป็นเหมาะกับคดีมั่งคงไว้ไม่ไหว จึงเปล่าน่าจะเป็นมากที่จะใช้วันนี้เป็นวันประกอบธรรมเนียมงานแต่งงาน ก็เพราะว่าคงทำเอาคู่สมรสประกอบด้วยจิตใจแห่งหนไม่แน่นอน กระท่อนกระแท่นกับดักคู่สามีภรรยาสิ่งของตัวเอง ซึ่งจะนำพาเจียรไปสู่งานคบชู้กับหย่าร้างกักคุมตอนท้าย วันพุธห้ามฟัน , พฤหัสกันไถ่ ทิวาวันพุธกักคุมทรงเครื่อง และตัดไม้ ก็เพราะว่าทิวาวันพุธครอบครองทิวาสถานที่การขยายตัวและวิวัฒนาการ จัดแม้ทรงเครื่องกลางวันวันพุธจะเป็นเหตุให้ความฉลาดทราม ซีกกลางวันพฤหัสบดีนั้นเป็นวันครูดำรงฐานะวันที่แบบเรียนวิชา เป็นเหตุให้ประกอบด้วยความเจริญรุ่งเรือง ก้าวหน้า ดังนี้เปล่าน่าจะเอาคืน หรือว่าโก่นคร่าอันใดๆก็ตาม และในทิวาพฤหัสนี้ทางโบราณอีกต่างหากห้ามคดีงานสมรสเช่นกัน เพราะว่าวันนี้รวมความว่าทิวาครู ดังนี้ไม่น่าจะกระทำดังที่กล่าวมาแล้วณวันนี้เพราะนับว่าประสบความสำเร็จไม่เคารพนับถืออาจารย์ สงฆ์ 14 , อิสตรี 11 นัยคือว่า ท่านห้ามมิมอบทำการใดๆ มอบอายุมากชีต้น ในที่วันขึ้นไป ๑๔ เวลามืดค่ำ กับหน่วยความจำเข้าถึงโดยสุ่ม ๑๔ พลบค่ำหมดด้วยกัน เป็นต้นว่า การบวชนาค การบรรพชา และงานฉลองตุ๊เป็นต้น ก็เพราะว่าถือห้ามตวาดวันนั้นเป็นวันโกน พระสงฆ์ทั้งหมดร่างกายจะจำต้องปลงผมในที่วันนั้น นับว่าเป็นการฟันสง่าราศีของตุ๊เจ้าท่าน แล้วก็ไม่น่าจะมอบประสกเอ็งกระทำการสิริมงคลใดๆ ส่วนนารี สิบเอ็ด โบราณท่านห้ามมิมอบทำการใดๆ ก็ตามที่ข้องแวะกับสตรีเพศในที่วันขึ้นไป ๑๑ มืดด้วยกันวันหน่วยความจำเข้าถึงโดยสุ่ม ๑๑ เวลามืดค่ำ ไม่ว่าจักประสบความสำเร็จเปิดสมาคมสตรี ยกขึ้นโรงเรียนสตรี ไม่ก็ยกขึ้นหอผู้หญิงก็ตาม “เป็นความหลงเชื่อเก่าแก่” ความศรัทธากระยาเลย เหล่านี้ เป็นเพียงความเลื่อมใสโบราณซึ่งประสกเอ็งนับว่าเป็นแบบอย่างสืบต่อกันมา แน่ๆ จากนั้นความศรัทธาเกี่ยววันต้องห้ามของโบราณนั้นยังประกอบด้วยสิงสู่อีก แต่ว่าต้องคดีหลงเชื่อที่ฉันมักไม่เคย ไม่ก็คุ้นชินได้ยินลงมาบ้าง ไม่บ่อยเท่าเทียมกลางวันต้องห้ามดังกล่าวกลุ่มนี้ ฉันซึ่งสิงสู่ในที่ปัจจุบัน ยังคงไม่สมรรถจับผิดผลได้ถึงคติความเลื่อมใสกลุ่มนี้ตวาดไฉน คนสมัยก่อนจดจำต้องจำกัดถือวันทำการดังที่กล่าวมาแล้วว่าวันนี้ทำกันได้ไหมได้ เพราะชดใช้เหตุผลของท่าน อย่างไรก็ตามชาวไทยกับความศรัทธาณหลายๆ ข้อความก็ยังคงห่างเหินไม่ฉีกแม้แต่ในที่ช่วงปัจจุบันก็ตาม ไฉนต้องห้ามประชุมเพลิงในที่กลางวันศุกร์ ขนมจากหนังสือ 108 ฝักคำถาม / สำนักพิมพ์สารคดี , เสฐียรโกเศศปริปากวางในรายงาน ‘การถึงแก่กรรม’ ว่า งานกันเผาศพณกลางวันศุกร์ตรงนั้น ครอบครองสิ่งแห่งหนคนตะวันตกเรียกแหว Sympathetic Magic คือว่า สิ่งใดประกอบด้วยรูปร่างคล้ายคลึงกัน ชิ้นนั้นก็บังเกิดผลเหมือนกัน วันวันศุกร์ชื่อก็บ่งบอกแหว เปรม ถึงจักมีคำแปลตรงกันข้าม เสียแต่ว่าความเห็นเช่นเดียวกันก็ขึ้นชื่อว่า เปรมอยู่นั่นเอง ระบุห้ามว่าครอบครองวันดี งานเผาผีถือเป็นคดีเปล่าครอบครองสิริมงคล สมมติว่าจี่ในกลางวันศุกร์ ก็คงไม่ผิดขีดเส้นให้ความสุขถือสิทธิ์บารมีสิ่งของคดีไม่เป็นมงคล ทำเอากลายเป็นทุกข์ไปได้ ท่าจะก็เชื่อกันแหว ‘จี่เปรตวันศุกร์ แบ่งออกทุกข์เข็ญอายุมากวงศ์ญาติ’ แต่ก่อนกะเกณฑ์ห้ามตวาด กักคุมฌาปนกิจศพในที่วันญิบข้างขึ้น กลางวันคี่กัณหปักษ์ดำรงฐานะเลวทราม เรียกหาว่า ผีจี่คน จำเป็นต้องจี่ทิวาเดี่ยวข้างขึ้น วันญิบข้างแรม เรียกหาแหว มนุชเผาเปรต ก็เพราะว่าแรม ๑ พลบค่ำ พอๆ กับวันที่ 16 สิ่งของเดือนจันทรคติ ตกเป็นวันญิบจากไป ซีกทิวาหน่วยความจำเข้าถึงโดยสุ่ม ๒ มืด พอๆ กับวันที่ 17 สรรพสิ่งเดือนจันทรคติตกเป็นกลางวันคี่เจียร ดังนั้นงานจี่วันญิบในข้างแรมแล้วก็เท่ากับดำรงฐานะกลางวันคี่เหมือนกัน ที่แบ่งออกจี่วันคี่ อธิบายในเชิงปัญหาในทางธรรมได้มาว่าความจบชีวิตครอบครองสิ่งของเฉพาะตัว จักหยิบยกเจียรมอบคนอื่นๆเสียชีวิตทำแทนไม่ได้ ทิวาย่างแล้วจึงจำเป็นจะต้องครอบครองทิวาคี่ นอกจากนี้ยังห้ามฌาปนกิจศพในวันพฤหัสบดีด้วยกันวันธรรมสวนะพร้อมด้วย ก็เพราะว่าทิวาวันพฤหัสบดีจัดเป็นทิวาครู เปล่าควรแบ่งออกระยำเข้ามาสุงสิงณวันนั้น เกี่ยวกับการเผาศพในวันพระคงทำเอาสัตว์ที่สิงอยู่กับซากศพหรือว่าแห่งหนโลงศพประสมเสียชีวิตไปเช่นกัน แม้ใครจบชีวิต วันดาวเสาร์ กันย่างในที่ทิวาวันอังคาร เพราะว่าถือว่าดำรงฐานะทิวาหาญในที่แบบอย่างโหราศาสตร์ สมมติว่าจี่วันนั้นเปรตจักว่า การกักคุมจี่กลางวันสองณข้างขึ้น เผาวันคี่ ในที่กัณหปักษ์ ในที่ระยะ 7 วัน วันจำเดิมครอบครองแรม ๑ เวลามืดค่ำ ครอบครองวันจันทร์ ก็จักย่างได้มาแต่ว่าวันวันอังคาร กลางวันพฤหัส ทิวาวันศุกร์ กับวันอาทิตย์ สมมติว่าวันวันศุกร์และกลางวันพฤหัสบดีห้ามจี่พร้อมด้วย ก็เหลือเสียแต่ว่ากลางวันอังคาร ด้วยกันทิวาดาวเสาร์ ที่จี่ผีได้มา สมมติว่านึกไม่ถึงซากศพตรงนั้นเสียชีวิตวันเสาร์ ก็จำเป็นต้องฟันกลางวันอังคาร ให้กำเนิดสักวันหนึ่ง เหลือหลอแต่ว่าวันอาทิตย์แทบวันข้างเดียวณ 7 กลางวัน เสียแต่ว่าในที่สมัยนี้เปล่าอ่อยครัดเคร่งเท่าเทียมแต่ก่อน เมื่อกะเกณฑ์กักคุมอยู่ ถือเอาว่ากันเผาผีทิวาศุกร์ ณบางกอก ตรงนั้น วัดดัง ๆ ส่วนมากเมรุเปล่าอ่อยว้างเวิ้ง จำเป็นต้องสำรองคิวบิกกักคุมจำเนียร จึงผ่อนผันเผากักคุมทุกวัน ทิวาละแหล่ ๆ รอบด้วย